Alle fabrikanten zijn sinds 2000 verplicht om in de bijsluiter te vermelden of het gebruikte zetmeel van glutenbevattende granen, zoals gerst, tarwe, rogge, spelt, kamut of haver afkomstig is.

Het zetmeel afkomstig van aardappel of maïs bevat geen gluten.

Gemodificeerd zetmeel
Gemodificeerd zetmeel is zetmeel dat op een bepaalde manier bewerkt is. Dezelfde richtlijnen worden aangehouden als hierboven beschreven zijn.

Bij sommige medicijnen vindt u op het etiket of in de bijsluiter een waarschuwing voor het gebruik in combinatie met alcohol.

Breken:
Lees eerst de hele bijsluiter zorgvuldig door.

Indien men de tablet wil breken om de dosering te halveren, dan is dit alleen mogelijk als de tablet een breukstreep heeft. Let op:

1. Soms is de breukstreep alleen om het breken te vereenvoudigen zodat het inslikken makkelijker gaat en niet voor de verdeling in gelijke doses.
2. Als de tablet een breukstreep heeft, mag u de tablet op de breukstreep doormidden breken. Als de tablet geen breukstreep heeft kan het halveren van de dosering niet nauwkeurig gebeuren.

Het advies is om de tabletten direct na breken in te nemen met voldoende water.

Retard tabletten (tabletten met gereguleerde afgifte of met vertraagde afgifte) die een breukstreep hebben, mogen gebroken worden om het slikken te vergemakkelijken. Beide helften moeten dan wel heel doorgeslikt worden en mogen niet gekauwd of verpulverd worden om de retard werking te behouden.

Fijnmaken:
Lees eerst de hele bijsluiter zorgvuldig door

1. Ongecoate tabletten ("gewone" tabletten)
2. Over het algemeen zijn er geen problemen te verwachten bij ongecoate tabletten zonder gereguleerde afgifte:
   De tabletten die niet gecoat zijn en die geen gereguleerd afgiftepatroon hebben mogen in principe worden verpulverd voor inname. Het is het beste om de tabletten direct na het fijnmaken in te nemen met voldoende water.
   Het fijnmaken kan invloed hebben op de snelheid van opname van de werkzame stof in het lichaam.
   Let op: Als de tablet hygroscopisch (wateraantrekkend) is wordt het maalsel plakkerig. Dat hoeft geen probleem te zijn als er toch water bij komt. Als de tablet in een aluminium blister is verpakt, wijst dat op hygroscopische bestanddelen.































 

3.  
4.  
5.  
6.  
7.  
8.  
9.  
10.  
11.  
12.  
13.  
14.  
15.  
16.  
17.  
18.  
19.  
20.  
21.  
22.  
23.  
24.  
25.  
26.  
27.  
28.  
29.  
30. Gecoate tabletten




31. Bij filmomhulde tabletten is het van belang om de reden van de coating te kennen.
    
    Maagsapresistente tabletten (msr) 
    Maagsapresistente tabletten zijn meestal voorzien van een coating van polymeren om te voorkomen dat de tablet in de maag uiteenvalt. De coating kan worden aangebracht om bijvoorbeeld:
    1. de werkzame stof te beschermen tegen de zure inhoud van de maag. De tablet mag niet fijngemaakt worden. Als maagsapresistente tabletten kapot zijn gemaakt, kan de werkzame stof al ontleden voor hij de darmen bereikt.
    2. om de maagwand te beschermen tegen het geneesmiddel. De tablet mag niet fijngemaakt worden. Als maagsapresistente tabletten kapot zijn gemaakt, kan de patiënt last krijgen van irritatie in de maag.
    3. om een vieze (bittere of zure) smaak te maskeren. Fijnmaken mag.

    Let op: Sommige geneesmiddelen hebben schadelijke effecten op het mondslijmvlies en de slokdarm. Het is van belang dan om het geneesmiddel met voldoende water en staand/ rechtop zittend in te nemen. Fijnmaken van de tabletten wordt dan ook afgeraden. 
    
    Tabletten met gereguleerde afgifte (mga) of met vertraagde afgifte (mva)
    De afgifte van een geneesmiddel uit deze tabletten kan op verschillende manieren gereguleerd zijn (bijvoorbeeld door een coating of een matrixsysteem). Door deze tabletten te malen gaat de constructie kapot. Dan komt de gehele dagdosis ineens vrij. Dit kan tot te hoge bloedspiegels leiden of juist tot te lage omdat de werkzame stof al is ontleed voordat absorptie mogelijk is. Tabletten met gereguleerde afgifte mogen dus niet fijngemaakt worden.

Een bijsluiter bij een geneesmiddel is de gebruiksaanwijzing voor de patiënt.

Sandoz kan een medicijn niet zo maar in de handel brengen. Het middel - en ook de bijsluiter – wordt beoordeeld.  De bijsluiter wordt door het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) beoordeeld en goedgekeurd. Als beide aan de wettelijke eisen voldoen, laat het CBG het middel toe. Dit overheidscollege beoordeelt en bewaakt de werkzaamheid, de risico`s en de kwaliteit van medicijnen.

De bijsluiter kan nationaal of op Europees niveau vastgesteld zijn: bij de nationale registraties wordt de bijsluiter beoordeeld door het CBG (College ter Beoordeling van Geneesmiddelen: verantwoordelijk voor de toelating en bewaking van werkzame geneesmiddelen op de Nederlandse markt). Bij de Europese registraties kunnen individuele landen (waar het geneesmiddel wordt geregistreerd) extra eisen stellen aan de tekst. De tekst is een compromis tussen de verschillende landen. In dat geval kan de tekst in de bijsluiter afwijken van de Nederlandse nationale registraties.

Overleg met uw arts of apotheker wat voor uw de beste oplossing is.

Er zijn bijwerkingen waar de helft van de gebruikers last van krijgt, maar een bijsluiter vermeldt ook bijwerkingen die maar bij één op de tienduizend mensen voorkomen, of die zelfs maar één keer gemeld zijn.
In veel bijsluiters staat bij elke bijwerking of die vaak voorkomt of zeldzaam is.

Betekenis van de frequentie:

• Zeer vaak (komen voor bij meer dan 1 op de 10 gebruikers)
• Vaak (komen voor bij minder dan 1 op de 10 gebruikers)
• Soms (komen voor bij minder dan 1 op de 100 gebruikers)
• Zelden (komen voor bij minder dan 1 op de 1000 gebruikers)
• Zeer zelden (komen voor bij minder dan 1 op de 10.000 gebruikers)

Een enkele keer leidt medicijngebruik tot meer klachten in plaats van verbetering. Het kan gaan om een allergische reactie op een bestanddeel van het medicijn. (Lees de hoofdstuk: "Wees extra voorzichtig met Geneesmiddel X" in de bijsluiter goed door)

Sandoz (als geneesmiddelenfabrikant) is wettelijk verplicht om alle bijwerkingen meldingen bij de overheid te melden. Het verzamelen van bijwerkingen in Nederland is door de overheid aan Lareb (het Nederlands Bijwerkingen Centrum) uitbesteed.

Het is vooral belangrijk dat nieuwe en onverwachte bijwerkingen, bijwerkingen van nieuwe geneesmiddelen, bijwerkingen bij kinderen en ernstige bijwerkingen worden gemeld.

Artsen en apothekers zijn verplicht om ernstige bijwerkingen aan Lareb te melden in het kader van de nieuwe Geneesmiddelenwet.

Als u een bijwerking ondervindt, die u in verband brengt met het gebruik van een geneesmiddel, kunt u dat bij het Lareb melden.

Eventueel kunt u de bijwerking ook bij ons melden. Kijk dan op onze website bij: contact [4]. Vul dan a.u.b. het contactformulier in. We nemen dan contact met u op.

Op grond van de bijwerkingen meldingen kan de tekst van een bijsluiter aangepast worden. Dit gebeurt in overleg met het CBG (College ter Beoordeling van Geneesmiddelen: verantwoordelijk voor de toelating en bewaking van werkzame geneesmiddelen op de Nederlandse markt).